De Storm

Het stormt buiten. Het gaat er hard aan toe. Soms neemt de wind even flink toe en ontstaat er zelfs onweer. Harde wind van mensen die het niet met elkaar eens zijn en het onweert van de ruzies die steeds hoger oplopen. Mensen die lijken te breken net als de bomen in de storm. Ze raken het contact kwijt met hun eigen wortels en bezwijken in de storm. Steeds meer probeert men elkaar te overtuigen van hun standpunt en vervolgens verdwijnt men in de storm van verdeling. Verwijderd van zichzelf, zoals de omgewaaide bomen. De strijdlust word steeds groter waardoor de tweedeling toeneemt. De storm neemt toe.

Er is een akelige kracht in werking getreden die de storm steeds harder aanwakkert. Het dreigt ons om ver te blazen, contact te verliezen met onze wortels, met elkaar en met onze kern. De akelige kracht probeert de strijdlustigheid van ons ego aan te wakkeren waardoor het graag uiting wil geven aan de emotie die er onder schuil gaat; angst. Angst is de gemene deler in de storm der verdeling. De angst giert door kleine kiertjes en wordt rijkelijk gezaaid door beiden kampen in deze storm. Het wil zoveel mogelijk andere gelijkgestemde zieltjes voor zich winnen om zich veilig te voelen en zich te wapenen in de storm.

De storm van angstige ego's veroorzaakt dat we steeds verder weg drijven van waar we in onze kern op afgestemd mogen blijven; liefde & verbinding met onszelf en anderen. Ongeacht aan welke kant zei staan in de storm. Dit is het enige wat ons kan redden en dat is zoveel machtiger dan welke andere kracht dan ook.

Helaas zijn er velen van ons bezweken in de storm of al vóór de storm ver afgedwaald van hetgeen er werkelijk in hun kern aanwezig is. De duisternis van de storm is nodig om ons hier naar terug te leiden. Om het licht van onze kern weer te kunnen zien schijnen. Want zonder donker is er geen licht. Het is een uitnodiging om in contact te komen of blijven met ons innerlijke waarheid. Een uitnodiging om de angst aan te kijken en er mee in gesprek te gaan in plaats van er naar te handelen.

De storm is enkel een illusie die zich buiten ons bevindt want in feite zijn we allemaal veilig. Laten we in deze storm niet vergeten dat we allemaal één gemene deler hebben, namelijk liefde voor elkaar. We willen het beste voor elkaar. Ongeacht of dat nu de ene kant of de andere kant is in de storm. Alleen als we ons dit realiseren kan de storm gaan liggen en zullen mensen niet meer breken maar weer gaan verbinden. Laten we stoppen met de ruis die onze ego's veroorzaakt waardoor de storm enkel toeneemt. De storm is een uitnodiging om sterk te blijven staan in onze eigen kracht, in onze eigen overtuigingen waarin liefde en verbinding de boventoon mogen voeren.

Liefs Sandra